Arriani epistula ad Lucium Gellium

Πρὸς τὸ αὐτό.

Εἰ ταῦτα ἀληθῆ ἐστι καὶ μὴ βλακεύομεν μηδ' ὑποκρινόμεθα ὅτι τὸ ἀγαθὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐν προαιρέσει καὶ τὸ κακόν, τὰ δ' ἄλλα πάντα οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς, τί ἔτι ταρασσόμεθα, τί ἔτι φοβούμεθα; περὶ ἃ ἐσπουδάκαμεν, τούτων ἐξουσίαν οὐδεὶς ἔχει: [σεξτ. 2] ὧν ἐξουσίαν οἱ ἄλλοι ἔχουσιν, τούτων οὐκ ἐπιστρεφόμεθα. ποῖον ἔτι πρᾶγμα ἔχομεν; [σεξτ. 3] Ἀλλὰ ἔντειλαί μοι. Τί σοι ἐντείλωμαι; ὁ Ζεύς σοι οὐκ ἐντέταλται; οὐ δέδωκέν σοι τὰ μὲν σὰ ἀκώλυ[σ]τα καὶ ἀπαραπόδιστα, τὰ δὲ μὴ σὰ κωλυτὰ καὶ παραποδιστά; [σεξτ. 4] τίνα οὖν ἐντολὴν ἔχων ἐκεῖθεν ἐλήλυθας, ποῖον διάταγμα; τὰ σὰ τήρει ἐκ παντὸς τρόπου, τῶν ἀλλοτρίων μὴ ἐφίεσο. τὸ πιστὸν σόν [γαπ ιν τεχτ] : τίς οὖν ἀφελέσθαι δύναταί σου ταῦτα; τίς κωλύσει χρῆσθαι αὐτοῖς ἄλλος εἰ μὴ σύ; σὺ δὲ πῶς; ὅταν περὶ τὰ μὴ σαυτοῦ σπουδάσῃς, τὰ σαυτοῦ ἀπώλεσας. [σεξτ. 5] τοιαύτας ἔχων ὑποθήκας καὶ ἐντολὰς παρὰ τοῦ Διὸς ποίας ἔτι παρ' ἐμοῦ θέλεις; κρείσσων εἰμὶ ἐκείνου, ἀξιοπιστότερος; [σεξτ. 6] ἀλλὰ ταύτας τηρῶν ἄλλων τινῶν προσδέῃ; ἀλλ' ἐκεῖνος οὐκ ἐντέταλται ταῦτα; φέρε τὰς προλήψεις, φέρε τὰς ἀποδείξεις τὰς τῶν φιλοσόφων, φέρε ἃ πολλάκις ἤκουσας, φέρε δ' ἃ εἶπας αὐτός, φέρε ἃ ἀνέγνως, φέρε ἃ ἐμελέτησας.

Μέχρις οὖ< [σεξτ. 7] ν> τίνος ταῦτα τηρεῖν καλῶς ἔχει[ς] καὶ τὴν παιδιὰν μὴ λύειν; [σεξτ. 8] μέχρις ἂν κομψῶς διεξάγηται. ἐν Σατορναλίοις λέλογχεν βασιλεύς: ἔδοξε γὰρ παῖξαι ταύτην τὴν παιδιάν. προστάσσει "σὺ πίε, σὺ κέρασον, σὺ ᾆσον, σὺ ἄπελθε, σὺ ἐλθέ". ὑπακούω, ἵνα μὴ παρ' ἐμὲ λύηται ἡ παιδιά. [σεξτ. 9] "ἀλλὰ σὺ ὑπολάμβανε ὅτι ἐν κακοῖς εἶ." οὐχ ὑπολαμβάνω: καὶ τίς μ' ἀναγκάσει ὑπολαμβάνειν; [σεξτ. 10] πάλιν συνεθέμεθα παῖξαι τὰ περὶ Ἀγαμέμνονα καὶ Ἀχιλλέα. καταταγεὶς Ἀγαμέμνων λέγει μοι "πορεύου πρὸς τὸν Ἀχιλλέα καὶ ἀπόσπασον τὴν Βρισηίδα." πορεύο< [σεξτ. 11] μαι>. "ἔρχου." ἔρχομαι. ὡς γὰρ ἐπὶ τῶν ὑποθετικῶν λόγων ἀναστρεφόμεθα, οὕτως δεῖ καὶ ἐπὶ τοῦ βίου. "ἔστω νύξ." ἔστω. "τί οὖν; ἡμέρα ἐστίν;" οὔ: ἔλαβον γὰρ ὑπόθεσιν τοῦ νύκτα εἶναι. [σεξτ. 12] "ἔστω σε ὑπολαμβάνειν ὅτι νύξ ἐστιν." ἔστω. "ἀλλὰ καὶ ὑπόλαβε ὅτι νύξ ἐστιν." οὐκ ἀκολουθεῖ τῇ ὑποθέσει. [σεξτ. 13] οὕτως καὶ ἐνταῦθα. "ἔστω σε εἶναι δυστυχῆ." ἔστω. "ἆρ' οὖν ἀτυχὴ<ς> εἶ;" ναί. "τί οὖν; κακοδαιμονεῖς;" ναί. "ἀλλὰ καὶ ὑπόλαβε ὅτι ἐν κακοῖς εἶ." οὐκ ἀκολουθεῖ τῇ ὑποθέσει: καὶ ἄλλο<ς> με κωλύει.

Μέχρι πόσου οὖν ὑπακουστέον τοῖς τοιούτοις; [σεξτ. 14] μέχρις ἂν οὗ λυσιτελῇ, τοῦτο δ' ἔστιν μέχρις ἂν οὗ σῴζω τὸ πρέπον καὶ κατάλληλον. [σεξτ. 15] λοιπὸν οἱ μέν εἰσι κακαύστηροι καὶ κακοστόμαχοι καὶ λέγουσιν "ἐγὼ οὐ δύναμαι παρὰ τούτῳ δειπνεῖν, ἵν' αὐτοῦ ἀνέχομαι καθ' ἡμέραν διηγουμένου, πῶς ἐν Μυσίᾳ ἐπολέμησεν: "διηγησάμην σοι, ἀδελφέ, πῶς ἐπὶ τὸν λόφον ἀνέβην: πάλιν ἄρχομαι πολιορκεῖσθαι" [σεξτ. 16] ". ἄλλος λέγει "ἐγὼ δειπνῆσαι θέλω μᾶλλον καὶ ἀκούειν αὐτοῦ ὅσα θέλει ἀδολεσχοῦντος" [σεξτ. 17] 3. καὶ σὺ σύγκρινε ταύτας τὰς ἀξίας: μόνον μηδὲ<ν> βαρούμενος ποίει, μὴ θλιβόμενος μηδ' ὑπολαμβάνων ἐν κακοῖς εἶναι: τοῦτο γὰρ οὐδείς σε ἀναγκάζει. [σεξτ. 18] καπνὸν πεποίηκεν ἐν τῷ οἰκήματι; ἂν μέτριον, μενῶ: ἂν λίαν πολύν, ἐξέρχομαι. τούτου γὰρ μεμνῆσθαι καὶ κρατεῖν, ὅτι ἡ θύρα ἤνοικται. [σεξτ. 19] ἀλλὰ "μὴ οἴκει ἐν Νικοπόλει". οὐκ οἰκῶ. "μηδ' ἐν Ἀθήναις." οὐδ' ἐν Ἀθήναις. "μηδ' ἐν Ῥώμῃ." οὐδ' ἐν Ῥώμῃ. "ἐν Γυάροις οἴκει." οἰκῶ. ἀλλὰ πολύς μοι καπνὸς φαίνεται τὸ ἐν Γυάροις οἰκεῖν. [σεξτ. 20] ἀποχωρῶ, ὅπου μ' οὐδεὶς κωλύσει οἰκεῖν: ἐκείνη γὰρ ἡ οἴκησις παντὶ ἤνοικται. [σεξτ. 21] καὶ τὸ τελευταῖον χιτωνάριον, τοῦτ' ἔστι τὸ σωμάτιον, τούτου ἀνωτέρω οὐδενὶ οὐδὲν εἰς ἐμὲ ἔξεστιν. [σεξτ. 22] διὰ τοῦτο ὁ Δημήτριος εἶπεν τῷ Νέρωνι " [σεξτ. 23] 3ἀπειλεῖς μοι θάνατον, σοὶ δ' ἡ φύσις". ἂν δὲ τὸ σωμάτιον θαυμάσω, δοῦλον ἐμαυτὸν παραδέδωκα: ἂν τὸ κτησείδιον, δοῦλον. [σεξτ. 24] εὐθὺς γὰρ [ἐμ]αὐτὸς κατ' ἐμαυτοῦ δηλῶ, τίνι ἁλωτός εἰμι. ὡς ὁ ὄφις ἐὰν συσπᾷ τὴν κεφαλήν, λέγω "ἐκεῖνο αὐτοῦ τύπτε ὃ φυλάσσει". καὶ σὺ γίγνωσκε, ὅτι ὃ ἂν φυλάσσειν ἐθέλῃς, κατ' ἐκεῖνο ἐπιβήσεταί σοι ὁ κύριος. [σεξτ. 25] τούτων μεμνημένος τίνα ἔτι κολακεύσεις ἢ φοβήσῃ;

Ἀλλὰ θέλω καθῆσθαι ὅπου οἱ συγκλητικοί. [σεξτ. 26] Ὁρᾷς ὅτι σὺ σαυτῷ στενοχωρίαν παρέχεις, σὺ σαυτὸν θλίβεις; [σεξτ. 27] Πῶς οὖν ἄλλως θεωρήσω καλῶς ἐν τῷ ἀμφιθεάτρῳ; Ἄνθρωπε, καὶ μὴ θεώρει καὶ οὐ μὴ θλιβῇς. τί πράγματα ἔχεις; ἢ μικρὸν ἔκδεξαι καὶ ἀχθείσης τῆς θεωρίας κάθισον εἰς τοὺς τῶν συγκλητικῶν τόπους καὶ ἡλιάζου. [σεξτ. 28] καθόλου γὰρ ἐκείνου μέμνησο, ὅτι ἑαυτοὺς θλίβομεν, ἑαυτοὺς στενοχωροῦμεν, τοῦτ' ἔστιν τὰ δόγματα ἡμᾶς θλίβει καὶ στενοχωρεῖ. [σεξτ. 29] ἐπεὶ τί ἐστιν αὐτὸ τὸ λοιδορεῖσθαι; παραστὰς λίθον λοιδόρει: καὶ τί ποιήσεις; ἂν οὖν τις ὡς λίθος ἀκούῃ, τί ὄφελος τῷ λοιδοροῦντι; ἂν δ' ἔχῃ τὴν ἀσθένειαν τοῦ λοιδορουμένου ὁ λοιδορῶν ἐπιβάθραν, τότε ἀνύει τι. [σεξτ. 30] "περίσχισον αὐτόν." τί λέγεις αὐτόν; τὸ ἱμάτιον λάβε, περίσχισον. [σεξτ. 31] "ὕβριν σοι πεποίηκα." καλῶς σοι γένοιτο. ταῦτα ἐμελέτα Σωκράτης, διὰ τοῦτο ἓν ἔχων πρόσωπον ἀεὶ διετέλει. ἡμεῖς δὲ θέλομεν πάντα μᾶλλον ἀσκεῖν καὶ μελετᾶν ἢ ὅπως ἀπαραπόδιστοι καὶ ἐλεύθεροι ἐσόμεθα. [σεξτ. 32] "παράδοξα λέγουσιν οἱ φιλόσοφοι." ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις τέχναις οὐκ ἔστι παράδοξα; καὶ τί παραδοξότερόν ἐστιν ἢ κεντεῖν τινος τὸν ὀφθαλμόν, ἵνα ἴδῃ; εἴ τις ἀπείρῳ τῶν ἰατρικῶν τοῦτο εἶπεν, οὐκ ἂν κατεγέλα τοῦ λέγοντος; [σεξτ. 33] τί οὖν θαυμαστὸν εἰ καὶ ἐν φιλοσοφίᾳ πολλὰ τῶν ἀληθῶν παράδοξα φαίνεται τοῖς ἀπείροις;