[p. 94] πλησμονῆς·
ἄνικμοι, διὸ οὐδὲ ἐπὶ λουτροῖσι ἰκμαλέοι.
λευκοὶ, γυναικώδεες· οἱ δὲ ἀνὰ
σάρκα, μελάγχλωροι,
μελανόφλεβες. ἀσκίτῃσι μὲν καὶ τυμπανίῃσι ἐπιφανέες καὶ
ἐν προσώπῳ
τηις ις τηε ρεαδινγ συγγεστεδ βψ ωιγαν ιν πλαξε οφ
εὐπρόσωποι. |
καὶ καρποῖσι
καὶ ἐπιγαστρίῳ. ἐπὶ δὲ τοῖσι ἀνὰ σάρκα καὶ τῷ φλεγματίῃ
οἴδεϊ ἅπαντα κρύπτεται, ὕπνοι βαρέες,
νωθροὶ, σμικροὶ,
ἀψυχίη, σμικρολογίη,
φιλοζωί̈η. καρτερίη οὐκ ἀπ' εὐθυμίης καὶ
εὐελπιστίης ὅκως τοῖσι ἐν εὐτυχίῃ, ἀλλ' ἐξ αὐτέου τοῦ
πάθεος· οὔτι φατὸν τὴν αἰτίην, θωυμάσαι δὲ τόδε
μέγα, ἐπὶ μέν γε ἄλλοισι οὐ πάμπαν ὀλεθρίοισι οἱ νοσέοντες
ἄθυμοι, κατηφέεσς,
ἐράται τοῦ θανάτου · ἐπὶ δὲ τισι εὐέλπιδες καὶ φιλόζωοι γίγνονται.
ἄμφω δὲ τὰ ἐναντία τίκτουσι αἱ νοῦσοι.
Γίγνεται ὕδρωψ καὶ ἐξαπίνης κοτὲ ἐπ' ἀθρόῃ ψυχροποσίῃ,
ἢν ὑπὸ δίψιος· χανδὸν πολὺ ψυχρὸν ἐγχέ ὕδωρ,
οἶτα τὸ ὑγρὸν ἐς περιτόναιον
ἐνεχθῇ δι' ἃ δὲ τῇς͵ʹ κοιλίῃσι τὸ ἔμφυτον θερμὸν
κατεψύχθη, ἔπειτα εἰς τοὺς κενεῶνας σταγόνες ἐκρέουσι,
αἳ πρόσθεν εἰς διαπνοὴν ἐξηερούμεναι διεφοροῦντο.
τόδε οὖν εἰ γίγνεται,
ῥΗϊτέρη ἡ τ ῶνδε ἴησις,
πρίν τι τῶν σπλάγχνων ἢ ὅλον τὸν ἄνθρωπον παθεῖν.
ἀτὰρ ἠδὲ ἔδεσμα φυσῶδες καὶ ἀπεψίη καὶ βούπρηστις ἔτεκον ὕδρωπας.
Ἔστι δὲ ξυνὸν πάντων τὸ κακὸν,
ἀνδρῶν, γυναικῶν,
ἡλικίης πάσης, ὁκόσον ἄλλοι ἐς ἄλλο εἶδος
ἔασι ὡραῖοι, ἀνὰ σαρκα παῖδες ἠδὲ τοῦ λευκοῦ φλέγματος·
νέοι δὲ μέχρι ἀκμῆς, οἱ κατὰ λαγόνας πλήσμιοι · γέροντες μὲν
πάντα παθέεειν ἐτοῖμοι, ἀπόθερμοι· ψυχρὸν γὰρ τὸ γῆρας·
ἀλλ' ἐς ὑγροῦ πλῆθος ἔασι ἀναίτιοι. τοῖσδε οὖν τυμπανίης
ξυνήθης.
Ἅπαντα μὲν οὖν πονηρὰ τὰ εἴδεά
ἐστι·
τηε τεχτ ις νοτ ιν α σατισφαξτορψ στατε; βυτ ψετ ι ξαννοτ βρινγ
μψσελφ το αδοπτ τηε μυλτιφαριους αλτερατιονς ιντροδυξεδ βψ ερμερινς. |
ὕδρωψ γὰρ πάντων τῶν νοσημάτων κακόν· ἀλλὰ τουτέων λευκοφλεγματίης