Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris

Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris
By P. Ovidius Naso
Edited by: R. Ehwald

Leipzig B. G. Teubner 1907

Perseus Documents Collection Table of Contents

Liber primus
EPIGRAMMA IPSIUS

Epistulae (vel Heroides)

Phyllis Demophoonti

Briseis Achilli

Phaedra Hippolyto

Hypsipyle Iasoni

Hermione Orestae

Deianira Herculi

Laodamia Protesilao

Hypermestra Lynceo

Acontius Cydippae

Cydippe Acontio

Medicamina faciei femineae

Liber primus
EPIGRAMMA IPSIUS

Epistulae (vel Heroides)

Phyllis Demophoonti

Briseis Achilli

Phaedra Hippolyto

Hypsipyle Iasoni

Hermione Orestae

Deianira Herculi

Laodamia Protesilao

Hypermestra Lynceo

Acontius Cydippae

Cydippe Acontio

Medicamina faciei femineae

Funded by The Annenberg CPB/Project

Sappho Phaoni

Per tibi qui numquam longe discedat! amorem,
Perque novem iuro, numina nostra, deas,
Cum mihi nescio quis 'fugiunt tua gaudia' dixit,
[110] Nec me flere diu, nec potuisse loqui!
Et lacrimae deerant oculis et verba palato,
Adstrictum gelido frigore pectus erat.
Postquam se dolor invenit, nec pectora plangi
Nec puduit scissis exululare comis,
[115] Non aliter, quam si nati pia mater adempti
Portet ad exstructos corpus inane rogos.
Gaudet et e nostro crescit maerore Charaxus
Frater, et ante oculos itque reditque meos,
Utque pudenda mei videatur causa doloris,
[120] 'Quid dolet haec? certe filia vivit!' ait.
Non veniunt in idem pudor atque amor. omne videbat
Vulgus; eram lacero pectus aperta sinu.
Tu mihi cura, Phaon; te somnia nostra reducunt
Somnia formoso candidiora die.
[125] Illic te invenio, quamvis regionibus absis;
Sed non longa satis gaudia somnus habet
Saepe tuos nostra cervice onerare lacertos,
Saepe tuae videor supposuisse meos;
Oscula cognosco, quae tu committere lingua
[130] Aptaque consueras accipere, apta dare.
Blandior interdum verisque simillima verba
Eloquor, et vigilant sensibus ora meis.
Ulteriora pudet narrare, sed omnia fiunt,
Et iuvat, et siccae non licet esse mihi.
[135] At cum se Titan ostendit et omnia secum,
Tam cito me somnos destituisse queror;
Antra nemusque peto, tamquam nemus antraque prosint
Conscia deliciis illa fuere meis.
Illuc mentis inops, ut quam furialis Enyo
[140] Attigit, in collo crine iacente feror.
Antra vident oculi scabro pendentia tofo,
Quae mihi Mygdonii marmoris instar erant;
Invenio silvam, quae saepe cubilia nobis
Praebuit et multa texit opaca coma
[145] Sed non invenio dominum silvaeque meumque.
Vile solum locus est; dos erat ille loci.
Cognovi pressas noti mihi caespitis herbas;
De nostro curvum pondere gramen erat.
Incubui tetigique locum, qua parte fuisti;
[150] Grata prius lacrimas conbibit herba meas.
Quin etiam rami positis lugere videntur
Frondibus, et nullae dulce queruntur aves;
Sola virum non ulta pie maestissima mater
Concinit Ismarium Daulias ales Ityn.
[155] Ales Ityn, Sappho desertos cantat amores
Hactenus; ut media cetera nocte silent.
Est nitidus vitroque magis perlucidus omni
Fons sacer hunc multi numen habere putant
Quem supra ramos expandit aquatica lotos,
[160] Una nemus; tenero caespite terra viret.
Hic ego cum lassos posuissem flebilis artus,
Constitit ante oculos Naias una meos.
Constitit et dixit: 'quoniam non ignibus aequis
Ureris, Ambracia est terra petenda tibi.
[165] Phoebus ab excelso, quantum patet, adspicit aequor
Actiacum populi Leucadiumque vocant.
Hinc se Deucalion Pyrrhae succensus amore
Misit, et inlaeso corpore pressit aquas.
Nec mora, versus amor fugit lentissima mersi
[170] Pectora, Deucalion igne levatus erat.
Hanc legem locus ille tenet. pete protinus altam
Leucada nec saxo desiluisse time!'