Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris

Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris
By P. Ovidius Naso
Edited by: R. Ehwald

Leipzig B. G. Teubner 1907

Perseus Documents Collection Table of Contents

Liber primus
EPIGRAMMA IPSIUS

Epistulae (vel Heroides)

Phyllis Demophoonti

Briseis Achilli

Phaedra Hippolyto

Hypsipyle Iasoni

Hermione Orestae

Deianira Herculi

Laodamia Protesilao

Hypermestra Lynceo

Acontius Cydippae

Cydippe Acontio

Medicamina faciei femineae

Liber primus
EPIGRAMMA IPSIUS

Epistulae (vel Heroides)

Phyllis Demophoonti

Briseis Achilli

Phaedra Hippolyto

Hypsipyle Iasoni

Hermione Orestae

Deianira Herculi

Laodamia Protesilao

Hypermestra Lynceo

Acontius Cydippae

Cydippe Acontio

Medicamina faciei femineae

Funded by The Annenberg CPB/Project

Poem 17

Helene Paridi

Nunc oculos tua cum violarit epistula nostros,
Non rescribendi gloria visa levis.
Ausus es hospitii temeratis advena sacris
Legitimam nuptae sollicitare fidem!
[5] Scilicet idcirco ventosa per aequora vectum
Excepit portu Taenaris ora suo,
Nec tibi, diversa quamvis e gente venires,
Oppositas habuit regia nostra fores,
Esset ut officii merces iniuria tanti!
[10] Qui sic intrabas, hospes an hostis eras?
Nec dubito, quin haec, cum sit tam iusta, vocetur
Rustica iudicio nostra querela tuo.
Rustica sim sane, dum non oblita pudoris,
Dumque tenor vitae sit sine labe meae.
[15] Si non est ficto tristis mihi vultus in ore,
Nec sedeo duris torva superciliis,
Fama tamen clara est, et adhuc sine crimine vixi,
Et laudem de me nullus adulter habet.
Quo magis admiror, quae sit fiducia coepti,
[20] Spemque tori dederit quae tibi causa mei.
An, quia vim nobis Neptunius attulit heros,
Rapta semel videor bis quoque digna rapi?
Crimen erat nostrum, si delenita fuissem;
Cum sim rapta, meum quid nisi nolle fuit?
[25] Non tamen e facto fructum tulit ille petitum;
Excepto redii passa timore nihil.
Oscula luctanti tantummodo pauca protervus
Abstulit; ulterius nil habet ille mei.
Quae tua nequitia est, non his contenta fuisset
[30] Di melius! similis non fuit ille tui.
Reddidit intactam, minuitque modestia crimen,
Et iuvenem facti paenituisse patet;
Thesea paenituit, Paris ut succederet illi,
Ne quando nomen non sit in ore meum?
[35] Nec tamen irascor quis enim succenset amanti?
Si modo, quem praefers, non simulatur amor.
Hoc quoque enim dubito non quod fiducia desit,
Aut mea sit facies non bene nota mihi;
Sed quia credulitas damno solet esse puellis,
[40] Verbaque dicuntur vestra carere fide.
At peccant aliae, matronaque rara pudica est.
Quis prohibet raris nomen inesse meum?
Nam mea quod visa est tibi mater idonea, cuius
Exemplo flecti me quoque posse putes,
[45] Matris in admisso falsa sub imagine lusae
Error inest; pluma tectus adulter erat.
Nil ego, si peccem, possum nescisse, nec ullus
Error qui facti crimen obumbret erit.
Illa bene erravit vitiumque auctore redemit.
[50] Felix in culpa quo Iove dicar ego?