Poem 20
Accipe, Cydippe, despecti nomen Aconti,
Illius, in pomo qui tibi verba dedit.
Pone metum! nihil hic iterum iurabis amanti;
Promissam satis est te semel esse mihi.
Perlege! discedat sic corpore languor ab isto,
Quod meus est ulla parte dolere dolor!
[5] Quid pudor ante subit? nam, sicut in aede Dianae,
Suspicor ingenuas erubuisse genas.
Coniugium pactamque fidem, non crimina posco;
Debitus ut coniunx, non ut adulter amo.
Verba licet repetas, quae demptus ab arbore fetus
[10] Pertulit ad castas me iaciente manus;
Invenies illic, id te spondere, quod opto
Te potius, virgo, quam meminisse deam.
Nunc quoque avemus idem, sed idem tamen acrius illud;
Adsumpsit vires auctaque flamma mora est,
[15] Quique fuit numquam parvus, nunc tempore longo
Et spe, quam dederas tu mihi, crevit amor.
Spem mihi tu dederas, meus hic tibi credidit ardor.
Non potes hoc factum teste negare dea.
Adfuit et, praesens ut erat, tua verba notavit
[20] Et visa est mota dicta tulisse coma.
Deceptam dicas nostra te fraude licebit,
Dum fraudis nostrae causa feratur amor.
Fraus mea quid petiit, nisi uti tibi iungerer, unum?
Id te, quod quereris, conciliare potest.
[25] Non ego natura nec sum tam callidus usu;
Sollertem tu me, crede, puella, facis.
Te mihi conpositis siquid tamen egimus a me
Adstrinxit verbis ingeniosus Amor.
Dictatis ab eo feci sponsalia verbis,
[30] Consultoque fui iuris Amore vafer.
Sit fraus huic facto nomen, dicarque dolosus,
Si tamen est, quod ames, velle tenere dolus!
En, iterum scribo mittoque rogantia verba!
Altera fraus haec est, quodque queraris habes.
[35] Si noceo, quod amo, fateor, sine fine nocebo,
Teque, peti caveas tu licet, usque petam.
Per gladios alii placitas rapuere puellas;
Scripta mihi caute littera crimen erit?
Di faciant, possim plures inponere nodos,
[40] Ut tua sit nulla libera parte fides!
Mille doli restant clivo sudamus in imo;
Ardor inexpertum nil sinet esse meus.
Sit dubium, possisne capi; captabere certe.
Exitus in dis est, sed capiere tamen.
[45] Ut partem effugias, non omnia retia falles,
Quae tibi, quam credis, plura tetendit Amor.
Si non proficient artes, veniemus ad arma,
Inque tui cupido rapta ferere sinu.
Non sum, qui soleam Paridis reprehendere factum,
[50] Nec quemquam, qui vir, posset ut esse, fuit.
Nos quoque sed taceo! mors huius poena rapinae
Ut sit, erit, quam te non habuisse, minor.
Aut esses formosa minus, peterere modeste;
Audaces facie cogimur esse tua.
[55] Tu facis hoc oculique tui, quibus ignea cedunt
Sidera, qui flammae causa fuere meae;
Hoc faciunt flavi crines et eburnea cervix,
Quaeque, precor, veniant in mea colla manus,
Et decor et vultus sine rusticitate pudentes,
[60] Et, Thetidis qualis vix rear esse, pedes.
Cetera si possem laudare, beatior essem,
Nec dubito, totum quin sibi par sit opus.
|
