Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris

Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris
By P. Ovidius Naso
Edited by: R. Ehwald

Leipzig B. G. Teubner 1907

Perseus Documents Collection Table of Contents

Liber primus
EPIGRAMMA IPSIUS

Epistulae (vel Heroides)

Phyllis Demophoonti

Briseis Achilli

Phaedra Hippolyto

Hypsipyle Iasoni

Hermione Orestae

Deianira Herculi

Laodamia Protesilao

Hypermestra Lynceo

Acontius Cydippae

Cydippe Acontio

Medicamina faciei femineae

Liber primus
EPIGRAMMA IPSIUS

Epistulae (vel Heroides)

Phyllis Demophoonti

Briseis Achilli

Phaedra Hippolyto

Hypsipyle Iasoni

Hermione Orestae

Deianira Herculi

Laodamia Protesilao

Hypermestra Lynceo

Acontius Cydippae

Cydippe Acontio

Medicamina faciei femineae

Funded by The Annenberg CPB/Project

Poem 11

Canace Macareo

Aeolis Aeolidae, quam non habet ipsa, salutem
Mittit et armata verba notata manu;
Siqua tamen caecis errabunt scripta lituris,
Oblitus a dominae caede libellus erit.
Dextra tenet calamum, strictum tenet altera ferrum,
Et iacet in gremio charta soluta meo.
[5] Haec est Aeolidos fratri scribentis imago;
Sic videor duro posse placere patri.
Ipse necis cuperem nostrae spectator adesset,
Auctorisque oculis exigeretur opus!
Ut ferus est multoque suis truculentior Euris,
[10] Spectasset siccis vulnera nostra genis.
Scilicet est aliquid, cum saevis vivere ventis;
Ingenio populi convenit ille sui.
Ille Noto Zephyroque et Sithonio Aquiloni
Imperat et pinnis, Eure proterve, tuis.
[15] Imperat heu! ventis, tumidae non imperat irae,
Possidet et vitiis regna minora suis.
Quid iuvat admotam per avorum nomina caelo
Inter cognatos posse referre Iovem?
Num minus infestum, funebria munera, ferrum
[20] Feminea teneo, non mea tela, manu?
O utinam, Macareu, quae nos commisit in unum,
Venisset leto serior hora meo!
Cur umquam plus me, frater, quam frater amasti,
Et tibi, non debet quod soror esse, fui?
[25] Ipsa quoque incalui, qualemque audire solebam,
Nescio quem sensi corde tepente deum.
Fugerat ore color; macies adduxerat artus;
Sumebant minimos ora coacta cibos;
Nec somni faciles et nox erat annua nobis,
[30] Et gemitum nullo laesa dolore dabam.
Nec, cur haec facerem, poteram mihi reddere causam
Nec noram, quid amans esset; at illud eram.
Prima malum nutrix animo praesensit anili;
Prima mihi nutrix 'Aeoli,' dixit, 'amas!'
[35] Erubui, gremioque pudor deiecit ocellos;
Haec satis in tacita signa fatentis erant.
Iamque tumescebant vitiati pondera ventris,
Aegraque furtivum membra gravabat onus.
Quas mihi non herbas, quae non medicamina nutrix
[40] Attulit audaci supposuitque manu,
Ut penitus nostris hoc te celavimus unum
Visceribus crescens excuteretur onus?
A, nimium vivax admotis restitit infans
Artibus et tecto tutus ab hoste fuit!
[45] Iam noviens erat orta soror pulcherrima Phoebi,
Et nova luciferos Luna movebat equos.
Nescia, quae faceret subitos mihi causa dolores,
Et rudis ad partus et nova miles eram.
Nec tenui vocem. 'quid,' ait, 'tua crimina prodis?'
[50] Oraque clamantis conscia pressit anus.
Quid faciam infelix? gemitus dolor edere cogit,
Sed timor et nutrix et pudor ipse vetant.
Contineo gemitus elapsaque verba reprendo
Et cogor lacrimas conbibere ipsa meas.
[55] Mors erat ante oculos, et opem Lucina negabat
Et grave, si morerer, mors quoque crimen erat
Cum super incumbens scissa tunicaque comaque
Pressa refovisti pectora nostra tuis,
Et mihi 'vive, soror, soror o carissima,' dixti;
[60] 'Vive nec unius corpore perde duos!
Spes bona det vires; fratri nam nupta futura es.
Illius, de quo mater, et uxor eris.'
Mortua, crede mihi, tamen ad tua verba revixi:
Et positum est uteri crimen onusque mei.