Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris By P. Ovidius Naso
Edited by:
R. Ehwald
Leipzig B. G. Teubner 1907
Perseus Documents Collection Table of Contents
Amores
Liber primus EPIGRAMMA IPSIUS
Liber secundus
Liber tertius
Epistulae (vel Heroides)
Penelope Ulixi
Phyllis Demophoonti
Briseis Achilli
Phaedra Hippolyto
Oenone Paridi
Hypsipyle Iasoni
Dido Aeneae
Hermione Orestae
Deianira Herculi
Ariadne Theseo
Canace Macareo
Medea Iasoni
Laodamia Protesilao
Hypermestra Lynceo
Sappho Phaoni
Paris Helenae
Helene Paridi
Leander Heroni
Hero Leandro
Acontius Cydippae
Cydippe Acontio
Medicamina faciei femineae
Ars Amatoria
Liber primus
Liber secundus
Liber tertius
Remedia amoris
Amores
Liber primus EPIGRAMMA IPSIUS
Liber secundus
Liber tertius
Epistulae (vel Heroides)
Penelope Ulixi
Phyllis Demophoonti
Briseis Achilli
Phaedra Hippolyto
Oenone Paridi
Hypsipyle Iasoni
Dido Aeneae
Hermione Orestae
Deianira Herculi
Ariadne Theseo
Canace Macareo
Medea Iasoni
Laodamia Protesilao
Hypermestra Lynceo
Sappho Phaoni
Paris Helenae
Helene Paridi
Leander Heroni
Hero Leandro
Acontius Cydippae
Cydippe Acontio
Medicamina faciei femineae
Ars Amatoria
Liber primus
Liber secundus
Liber tertius
Remedia amoris
Funded by The Annenberg CPB/Project |
|
Poem 21
Littera pervenit tua, quo consuevit, Aconti,
Et paene est oculis insidiate meis.
Pertimui, scriptumque tuum sine murmure legi,
Iuraret ne quos inscia lingua deos.
Et, puto, captasses iterum, nisi, ut ipse fateris,
Promissam scires me satis esse semel.
[5] Nec lectura fui, sed, si tibi dura fuissem,
Aucta foret saevae forsitan ira deae.
Omnia cum faciam, cum dem pia tura Dianae,
Illa tamen iusta plus tibi parte favet,
Utque cupis credi, memori te vindicat ira;
[10] Talis in Hippolyto vix fuit illa suo.
At melius virgo favisset virginis annis,
Quos vereor paucos ne velit esse mihi.
Languor enim causis non apparentibus haeret;
Adiuvor et nulla fessa medentis ope.
[15] Quam tibi nunc gracilem vix haec rescribere quamque
Pallida vix cubito membra levare putas?
Nunc timor accedit, ne quis nisi conscia nutrix
Colloquii nobis sentiat esse vices.
Ante fores sedet haec quid agamque rogantibus intus,
[20] Ut possim tuto scribere, 'dormit,' ait.
Mox, ubi, secreti longi causa optima, somnus
Credibilis tarda desinit esse mora,
Iamque venire videt quos non admittere durum est,
Excreat et dicta dat mihi signa nota.
[25] Sicut erant, properans verba inperfecta relinquo,
Et tegitur trepido littera coepta sinu.
Inde meos digitos iterum repetita fatigat;
Quantus sis nobis adspicis ipse labor.
Quo peream si dignus eras, ut vera loquamur;
[30] Sed melior iusto quamque mereris ego.
Ergo te propter totiens incerta salutis
Commentis poenas doque dedique tuis?
Haec nobis formae te laudatore superbae
Contingit merces? et placuisse nocet?
[35] Si tibi deformis, quod mallem, visa fuissem,
Culpatum nulla corpus egeret ope;
Nunc laudata gemo, nunc me certamine vestro
Perditis, et proprio vulneror ipsa bono.
Dum neque tu cedis, nec se putat ille secundum,
[40] Tu votis obstas illius, ille tuis.
Ipsa velut navis iactor quam certus in altum
Propellit Boreas, aestus et unda refert,
Cumque dies caris optata parentibus instat,
Inmodicus pariter corporis ardor adest
[45] Ei mihi, coniugii tempus crudelis ad ipsum
Persephone nostras pulsat acerba fores!
Iam pudet, et timeo, quamvis mihi conscia non sim,
Offensos videar ne meruisse deos.
|
|