[p. 62] ἐς ἐπιστασίην γὰρ τῆς
νούσου ἀφικνεόμενοι, ἄχθονται τῇ ξυμφορῇ.
Τέμνονταί τινες τὰ
μέλεα, θεοῖς ἰδίοις, ὡς
ἀπαιτοῦσι, χαριζόμενοι εὐσεβεῖ φαντασίῃ· καὶ ἔστι τῆς
ὑπολήψιος ἡ μανίη μοῦνον, τὰ δὲ ἄλλα σωφρονέουσι.
ἐγείρονται δὲ αὐλῷ καὶ θυμηδίῃ,
ἢ μέθῃ, ἢ τῶν παρεόντων προτροπῇ.
ἔνθεος ἥδε ἡ μανίη· κἢν ἀπομανῶσι,
εὔθυμοι, ἀκηδέες, ὡς
τελεσθέντες τῷ θεῷ, ἄχροοι δὲ καὶ ἰσχνοὶ,
καὶ ἐς μακρὸν ἀσθενέες πόνοις τῶν τρωμάτων.
Κεφ. σ'
.Περὶ Παραλύσεως .
Ἀποπληξίη, παραπληγίη,
πάρεσις , παράλυσις,
ἅπαντα τῷ γένεϊ τωὐτά. ἢ γάρ κινήσιος,
ἢ ἁφῆς, ἢ ἀμφοῖν ἐστι
ἔκλειψις· κοτὲ καὶ γνώμης, κοτὲ καὶ τῆς ἄλλης αἰσθήσιος.
ἀλλ' ἀποπληξίη μὲν ὅλου τοῦ σκήνεος,
καὶ τῆς αἰσθήσιός τε καὶ γνώμης καὶ κινήσιός ἐστι παράλυσις.
τοιγαροῦν ἀποπληξίην λῦσαι ἰσχυρὴν μὲν ἀδύνατον,
ἀσθενῆ δὲ οὐ ῥΗί̈διον. παραπληγίη δὲ πάρεσις μὲν ἁφῆς
καὶ κινήσιος, ἀλλὰ μέρεος,
ἢ χειρὸς, ἢ σκέλεος · παράλυσις δὲ ὡς ἐπίπαν
κινήσιος μοῦνον, ἐνεργείης τε πάρεσις· ἢν δὲ ἁφὴ ἐκλείπῃ
μούνη κοτέ,-- σπάνιον δὲ τὸ τοιόνδε,--
ἀναισθησίη μᾶλλον ἢ πάρεσις κικλήσκεται· ἢν δὲ ἀπόπληκτον ὁ Ἱπποκράτης εἴπῃ
σκέλος τὸ κατ' ἴξιν, ὡς νεκρῶδες,
τὸ ἀχρεῖον καὶ τὸ ἀναλδὲς θέλει φράσαι.Hippocrat.
Epid iii.; and Prorrhet. ii. | ὃ γὰρ ἐπὶ τῷ ξύμπαντι ἀποπληξίη ἐστὶ
ἰσχυρὴ, τόδε ἐν τῷ σκέλεϊ παραπληγίην φράζει· κύστιος δὲ
οὔρων σχέσιος ἢ ἀκρασίης, πάρεσις τὸ κύριον· βλεφάρων δὲ
καὶ μήλων καὶ μυῶν τῶν ἐν γνάθοις, καὶ γένυος ἐπὶ θάτερα
παραγωγὴ,
|