[p. 233]
Ἡ ἐν τοῖσι ἄλλοισι πάθεσι μετὰ τὴν
θεραπείην δίαιτα ἐς ἰσχὺν καὶ κράτος τοῦ σώματος εὐπεψίῃ ἀγαθή· στομαχικοῖσι δὲ μούνοις ἥδε
γίγνεται πλημμελής. ὅκως ὦν αὕτη γίγνοιτο,
φράσω. ἱκανὴ γὰρ αἰώρη,
περίπατοι, γυμνασίη,
φωνασκίη, τροφαὶ ἐς πέψιν
ἀγαθαὶ, ἀναμαχέσασθαι τὴν τοῦ στομάχου κακοσιτίην ·
ἀδύνατον δὲ τάδε καὶ ἀπεψίην λῦσαι μακρὴν, καὶ τὴν σκελετίην τοῦ
σκήνεος εὔογκον σάρκα ποιῆσαι· πολλὸν δὲ μέζον ἐπὶ τουτέων ἔστων αἱ τοῖσι κάμνουσι
χάριτες, καὶ τὸ καθαρῶς ἅπαν δρᾶν,
καὶ τῇσι ἐπιθυμίῃσι ἕπεσθαι τὸν ἰητρὸν, μὴ
μεγάλα βλάπτοντα· ἄριστον γὰρ τόδε, ἢν μὴ κάρτα ὠφελεύντων
ὄρεξις ἥκῃ. φάρμακα δὲ ποτὰ,
χυλοὶ, ἀψίνθιον,
καὶ νάρδος τὸ μύρον, | Ermerins erases
TO\ MU/RON, fancying that the ointment could not be suitable in this
place. However, Actuarius recommends the Nardinum Unguentum expressly for
Stomachics. Meth. Med. vi. 10. |
καὶ ἡ διὰ τῶν
θηρίων, καὶ τοῦ ἐν πέτραις ὁ καρπὸς,|
If the text here be sound, the expression must be understood as a strange
circumlocution for πετροσελίνου or
σελίνου τοῦ ἐν πέτραις. See below, in the next chapter. It is
worthy of remark, that this mode of circumlocution was much practised by the writers in
the Ionic dialect. See Gregorius Corinthus, under περὶ
Ἰάδος. |
καὶ ζιγγιβέριος,
καὶ πεπέριος, καὶ σεσέλιος.
τάδε πεπτήρια· καὶ κατὰ τοῦ στέρνου ἐς στῦψιν ἐπίθημα,
νάρδοι, μαστίχαι,
ἀλόαι, ἀκακίαι,
καὶ μήλων κυδωνίων ὁ χυλὸς, καὶ
αὐταὶ δὲ τῶν μήλων αἱ σάρκες ἀμφιθλασθεῖσαι ξὺν φοίνιξι ἐπίθημα στῦφον.
ἀτὰρ καὶ τἄλλα ὁκόσα μοι ἐς διαβήτεω γεγράφαται ,
ἐς δίψεος ἄκος.
τὰ ωὐτὰ γὰρ καὶ τοῖσι δίψος γίγνεται· ὁ δὲ τόνος τοῦ στομάχου ἄδιψον στομαχι κοῖσι
.
|
