[p. 12] τὸν
ἰητρὸν, οἱ δὲ καὶ ἐσκαλεσάμενοι οὐδὲν ὤναντο.
ἀπέθανον γὰρ πρὶν ἢ τὸν ἰητρὸν ἐπὶ τέχνῃ χρήσασθαι.
ὁκόσος δὲ ἐς ἀγαθὸν τρέπεται,
ἐπιφλεγμαίνει πάντα, ἐς ἅπερ ἐς τὸ ἔξω ἡ φλεγμον ὴ ἐξωκείλει
, ὡς κυνάγχην ἀπὸ συνάγχης γίγνεσθαι
I have followed Wigan and Ermerins in interchanging the
places of συνάγχη and κυνάγχη
as they stood in all the MSS. I have also, like them, substituted
ὁκόσοις for ὁκόσον; and have
added ἐς before ἅπερ,
on the authority of Ermerins. But all this patchwork still leaves the sentence in a very
unsatisfactory condition.
| ἀγαθὸν δὲ καὶ ἐν θώρηκι οἴδημα
καρτερὸν, ἢ ἐρυσίπελας ἐμφανέως.
καὶ ἰητρὸς δὲ ἀγαθὸς ἢ σικύῃ εἰς τὸν θώρηκα τὸ κακὸν ἀνήγαγε,
ἢ σίνηπι ἐς τὰ στέρνα καὶ ἐς τὰ παρὰ γνάθους μέρεα ἐπιθεὶς,
εἵλκυσε ἔξω καὶ διέπνευσε· μετεξετέροισι δὲ ἐς μὲν βραχὺ τὸ κακὸν ὑπὸ
τουτέων ἀπελάθη ἔξω, ἀπεταθὲν
Ermerins has substituted the two words above for ἀπετάθη
and ἀπολυθὲν, which have no proper
signification in this place. It must be admitted, that although some improvement, the
substituted terms are not quite suitable; as it can scarcely be said, that an internal disease is
"driven outwards" by an external application.
| δὲ ἀθρόως
ἐπαλινδρόμησε καὶ ἔπνιξε.
The common reading is
ἐπάνηξε . The other word occurs in the Codex
Philipp., and is no doubt the true reading.
|
Προφάσιες δὲ μυρίαι, ψύξιες μᾶλλον,
ἧσσον ἐκκαύσιες, πληγαὶ,
ὀστέων ἰχθύων διαπάρσιες ἐς τὰ παρίσθμια,
ψυχροποσίαι, μέθαι,
πλησμοναὶ, καὶ τὰ ἀπὸ τῆς ἀναπνοῆς κακά.
Τὸ ἀπὸ τῆς ὑπερώης ἐκκρεμὲν σῶμα
στερρὸν, μεσηγὺτῶν παρισθμίων,
κίων καὶ γαργαρεὼν καλέεται. σταφυλὴ γὰρ
πάθεός ἐστιν οὔνομα. νεῦρον δέ ἐστι ἡ κιονὶς τὴν
φύσιν, ἀλλ' ὑγρόν· ἐν γὰρ ὑγρῷ κέεται χωρίῳ.
ὅδε οὖν ὁ γαργαρε ὼν πλεῦνα πάσχει πάθεα.
καὶ γὰρ ἐπὶ φλεγμον ῇ παχύνεται, ἶσος ἀπὸ τῆς
βάσιος ἄχρι τοῦ πέρατος ἄκρου, ἐπιμήκης γιγνόμενος
, καὶ ἐρύθημα ἴσχει. κίων
δὲ τοῦδε τοῦ πάθεος
|