Iam prope congesti super astra Typhoëa montes
Extulerat; tremuêre dei, nec saeva Tonantem
Fulmina, nec certae Phoebum iuvêre sagittae.
Non ferro insignis Mavors, non Gorgone Pallas;
Non animi, non ora manent, miserosque reliquit
Sanguis, et in capto pallebant sidera coelo.
Horridus aëria cumulans fastigia bruma,
Exsuperansque Notos, coelo coniungitur Atlas,
Inque solum praebet Superis iter. Astra recumbunt
Verticibus, Libycis haerent vestigia campis.
Ergo per immensos humeros, mentique severam
Caniciem et rivis gelidos manantibus artus
Defluxêre polo Superi. Ne fidite terrae
Caelicolae; dirum peperit vesana Typhoëum.
Qualiter imbelles volucris timor agmine mixto
Exercet cursu damas; cum prima per arva
Sustinuêre fugam, stant omnes impete presso,
Hausturae sonitum, seu quem latratibus| latratibus ms., err. ed. pri., ed. sec. 1622, 1627, 1630, 1664; latrantibus ed. pri. |
horrens
Aura feret, seu quem venantia cornua mittent.
Tum subito effusae celerant vestigia qua dat
Silva locum. Sequitur falsi terroris imago
Longa, nec auditi cessant simulacra pericli.
Nil certum miseris. Superant montesque lacusque
Planaque, nec furvis satis est sibi noctis in antris.
Est regio, incertus patriae qua flumina Nilus
Si qua fides, illic mortalia corpora primum
Aspexêre diem, retinens cum terra supremi
Aetheris informes animavit Apolline glebas.
Haec furto placuit tellus: hic fessa deorum
Agmina sub Phariae latuêre crepidine ripae.
Huc quoque Silvanos, huc et nemora alta tenentes
Egit cura deas, Panesque auxêre tumultum.
Haud procul, ignarae fati, secura bidentes
Gramina carpebant, queis rustica fistula signum
Lene dabat; placidi suberant magalia septis,
Plenaque ludentes poscebant ubera nati.
Has videt, incerto lustrat dum singula visu
Iuppiter et: "Felix, inquit, pecus. Ergo Tonantem
Fata premunt, nullumque timet grex iste Typhoëm?
Ite procul radii, semperque invisa potestas;
Pax humiles si tanta fovet." Sic dixit et albo
Vellere crispatus dimissos induit artus,
Curvaque celatae sinuavit cornua fronti,
Qua caelum et terras solitus, qua dira movere
Tartara, seu pacem seu bella indigna iuberet.
Nec mora, mentitis aries balatibus ibat,
Permixtusque gregi, (mirere Typhoëa captum?)
Et fallebat oves. Fraudis laudavit Apollo
Ingenium, et similes sese curvabat in astus,
Sed timuit terras, corvique horrentibus alis
Plausit in alta viam, nec praepetis inscius alae,
Ter superos circum, facili dedit omina gyro.
Proh pudor! Aspiciunt passimque exempla sequuntur
Caelicolae. Variis tecti Memphitica monstris
Interea supplex non exauditus ad aras
Vota et frustratis fumant cultoribus ignes.
|
