"Heu in meos luctus fortis et sapiens et dignus amari, Poliarche! Cur ego te vidi? Cur etiam una placui quam multiplici morte conficeres? Ego si te nesciissem, hoc quidem ipso vixissem misera, sed saltem non sensissem. Non deerant toto orbe quas amares felicius. Do virtutum tuarum immeritas poenas, quarum unaquaeque me divisam, me me ms., edd. pri. et sec., 1622, 1664; nec 1630, 1634, 1659, 1664b, 1673 | fortasse contemptam ad interitum adigit. Hei mihi! Quid si et ipse non leviora iam quereris? Quid si dolore quem sentis et illo quem in me suspicaris obrutus iaces, timesque praecipue ne tibi potius irata quam fortunae, in culpam fatorum te transcribam? Sponsi felices quibus vel celeriter successit vel qui deorum contumaciam et dolos exieruntexierunt ms., edd. pri. et sec., 1622, 1664 (cp. Stat. Th. 6.802, Verg. A. 5.438); exuerunt 1630, 1634, 1659, 1664b, 1673 | subita morte!
|