|
Inter hanc cogitationum caliginem navis crepidini portus applicata turbatos reddit Siciliae. Primum omnium amicis servulisque praecipiunt ne quid in publicum efferant priusquam ipsi regem adierint. Superato mox calle qui in oppidum ducit evadunt in atrium regis, et illic (รด mixturam fatorum mirabilem!) neminem prius quam Gelanorum aspiciunt duobus Siculis medium et temere laeto vultu spatiantem. Prior Arsidas vidit, et ad idem spectaculum Timonidem veste prehensum rapiens aliquandiu impotens vocis manu protensa anhelavit. Mox reddita voce: "An monstris deludimur, inquit, aut quae ista rerum omnium mira confusio? An non illic est Gelanorus libertus Poliarchi, quem et naufragii fuisse comitem constat? Quis hunc Mercurius reddidit miscuitque viventibus?" Horrebat Timonides. Nec responso Arsidae dato ad Gelanorum cucurrit, qui et ipse visis amicis ultro obviam properabat. Sed hi muti| muti ms., err. ed. pri., ed. sec., 1622, 1627, 1630, 1664; mutui ed. pri. |
stupentesque nihil nisi hominem contuebantur. Tandemque cum gemitu Arsidas: "Salvum te video, Gelanore? An umbra es? Tibique et naufrago domino saltem inanem tumulum quaeris?" Gelanorus deponere iussit hos metus: vivere servatum a fluctibus peiratisque Poliarchum; ab eo se missum ad regem; Epeircten proxima die venisse. Avide illi rem omnem quaerere coeperant: qui casus egissent, quae salus, aut fides perdita nave in mari irato. Sed Meleander narrationem praevertit, qui e fenestra conspectos praecepit advocari alterius scilicet prodigii suspensus ambagibus, quas per eos solvi posse sperabat.
|
