[p. 53] ξύλῳ· ναυτίη,
ἔμετος χολωδέων, κατάπτωσις τοῦ ἀνθρώπου ·
ἢν δ' ἐπιτείνῃ κοτὲ τὸ πάθος, ὥνθρωπος ἐτελεύτησε
. ἢν δὲ σμικρότερονᾖ,
καὶ ἐς ὄλεθρονἀσινὲς, χρονίζει,
ὄκνος πουλὺς, καρηβαρίη,
ἀπορίη, ζωὴ δύσφορος.
καὶ γάρ πως φεύγουσι τὴν αὐγήν· σκότος δὲ πρηο̈́νει τουτέοισι τὴν νοῦσον·
οὐ δὲ ἐσιδεῖν τι ἢ ἀκοῦσαι τερπνὸν εὔφοροι · κάκοδμοι τὴν ὄσφρησιν,
καὶ οὔτε τι εὐῶδες αὐτέους τέρπει,
ἐκτρέπονται δὲ καὶ τὰ κακώδεα · ἄχθονται τῷ βίῳ, θανατῶσι
ὥνθρωποι. Αἰτίη δὲ τουτέων ξὺν ξηρότητι ψύξις·
ἢν δὲ δηθύνῃ καὶ ἐς μέζον ἕρπῃ ἐπὶ τοῖσι πόνοισι, τὸ πάθος
σκότωμα γίγνεται.
Κεφ. γ'.
Περὶ Σκοτωματικῶν. Ἢν ζόφος
τὰς ὄψιας σχῇ, καὶ δῖνος ἀμφὶ τὴν κεφαλὴν ἑλίσσηται,
καὶ ὦτα βομβέῃ ὅκως ῥΕόντων καναχηδὸν
ποταμῶν, ἢ οἷον ἄνεμος ἱστίοισι ἐγκυβερνῆ,
This word can scarcely be the right reading; but it is
difficult to find a proper substitute for it. Were I disposed to bold attempts at emendation, I
should propose to substitute ἐμβρέμεται in place of it;
for, considering how fond our author is of Homeric diction, nothing seems so natural as to
suppose that he had in mind the celebrated passage in the Iliad,-- ------
ἀνέμοιο δὲ δεινὸς ἀήτης Ἱστίῳ ἐμβρέμεται (XV. 627).
Wigan suggests ἐγκυρκανέῃ or
ἐγκυκανέῃ; but these words are at least as objectionable as the one
they are intended to supply a substitute for. In the MS. in the British Museum, we read
εὐεργέινηί̈: and this, perhaps, is the true
reading.
| ἢ αὐλῶν, ἢ
καὶ συρίγγων ἐνοπὴ, ἢ τρισμοῦ ἁμάξης ἰαχὴ,
ὀνομάζο μεν σκότωμα τὸ πάθος, κακὸν
μὲν, κἢν σύμπτωμα κεφαλῆς,
κακὸν δὲ, κἢν ἐκ διαδέξιος κεφαλαίης,
ἢ ἐξ ἑωυτέης χρονίου νούσου φύῃ.
ἢν γὰρ τάδε μὲν μὴ ἀπογίγνηται, μίμνῃ δὲ ἡ
σκοτοδίνη, ἢ χρόνῳ μακρῷ τελεωθῇ τοῖσι ἰδίοισι συμπτώμασι
οὔ τινος ἀκεομένου, πάθος τὸ σκότωμα γίγνεται,
ἐπ' αἰτίῃ ὑγρῇ τε
|