[p. xxxvi]
still survives. Erotian was not the first to compose
such a work, nor was he the last, the most famous of
his successors being Galen. An examination of this
glossary, combined with testimony derived from
Galen, throws some light on the history of the
Hippocratic collection. It will be well to quote a
passage from Erotian's introduction, which contains
a fairly complete list of commentators.
Παρὰ ταύτην γέ τοι τὴν αἰτίαν πολλοὶ τῶν ἐλλογίμων
οὐκ ἰατρῶν μόνον, ἀλλὰ καὶ γραμματικῶν ἐς1πούδασαν
ἐξηγήσασθαι τὸν ἄνδρα καὶ τὰς2 λέξεις2 ἐπὶ τὸ κοινότερον
τῆς2 ὁμιλίας2 ἀγαγεῖν. Ξενόκριτος2 γὰρ ὁ Κῷος2, γραμματικὸς2
ὤν, ὥς2 φης1ιν ὁ Ταραντῖνος2 Ἡρακλείδης2, πρῶτος2
ἐπεβάλετο τὰς2 τοιαύτας2 ἐξαπλοῦν φωνάς2. ὡς2 δὲ κυὶ ὁ
Κιτιεὺσ2 Ἀπολλώνιος2 ἱστορεῖ, καὶ Καλλίμαχος2 ὁ ἀπὸ τῆς2
Ἡροφίλου οἰκίας2. μεθ̓ ὅν φασι τὸν Ταναγραῖον Βακχεῖον
ἐπιβαλεῖν τῇ πραγματείᾳ καὶ διὰ τριῶν συντάξεων πληρῶσαι
τὴν προθεσμίαν, πολλὰς2 παραθέμενον εἰς2 τοῦτο μαρτυρίας2
ποιητῶν, ᾧ δὴ τὸν ἐμπειρικὸν συγχρονήσαντα Φιλῖνον διὰ
ἑξαβίβλου πραγματείας2 ἀντειπεῖν, καίπερ Ἐπικλέους2 τοῦ
Κρητὸς2 ἐπιτεμομένου τὰς2 Βακχείου λέξεις2 διὰ . . . συντάξεων,
Ἀπολλωνίου τε τοῦ Ὄφεως2 ταὐτὸ ποιήσαντοσ2, καὶ
Διοσκορίδου τοῦ Φακᾶ πᾶς1ι τούτοις2 ἀντειπόντος2 δι' ἑπτὰ
βιβλίων, Ἀπολλωνίου τε τοῦ Κιτιέωσ2 ὀκτωκαίδεκα πρὸς2
τὰ τοῦ Ταραντίνου τρία πρὸς2 Βακχεῖον διαγράψαντοσ2, καὶ
Γλαυκίου τοῦ ἐμπειρικοῦ δι' ἑνὸς2 πολυστίχου πάνυ καὶ
κατὰ στοιχεῖον πεποιημένου ταὐτὸ ἐπιτηδεύσαντοσ2 πρός2 τε
τούτοις2 Λυσιμάχου τοῦ Κῴου κ' βιβλίων ἐκπονήσαντοσ2
πραγματείαν μετὰ τοῦ τρία μὲν γράψαι πρὸς2 Κυδίαν τὸν
Ἡροφίλειον, τριὰ δὲ πρὸς2 Δημήτριον. τῶν δὲ γραμματικῶν
οὐκ ἔς1τιν ὅς1τις2 ἐλλόγιμος2 φανεὶς2 παρῆλθε τὸν ἄνδρα.
καὶ γὰρ ὁ ἀναδεξάμενος2 αὐτὸν Ἐυφορίων πᾶς1αν ἐς1πούδασε
λέξιν ἐξηγήσασθαι διὰ βιβλίων σ2́, περὶ ὧν γεγράφασιν