MetamorphosesMachine readable text

Metamorphoses
By P. Ovidius Naso
Edited by: Hugo Magnus

Gotha (Germany) Friedr. Andr. Perthes 1892

Perseus Documents Collection Table of Contents

Book 2

Funded by The Annenberg CPB/Project

Book 8

[365] Forsitan et Pylius citra Troiana perisset
tempora: sed sumpto posita conamine ab hasta
arboris insiluit, quae stabat proxima, ramis
despexitque, loco tutus, quem fugerat hostem.

Dentibus ille ferox in querno stipite tritis
[370] inminet exitio fidensque recentibus armis
Eurytidae magni rostro femur hausit adunco.

At gemini, nondum caelestia sidera, fratres,
ambo conspicui, nive candidioribus ambo
vectabantur equis, ambo vibrata per auras
[375] hastarum tremulo quatiebant spicula motu.
Vulnera fecissent, nisi saetiger inter opacas
nec iaculis isset nec equo loca pervia silvas.
Persequitur Telamon studioque incautus eundi
pronus ab arborea cecidit radice retentus.

[380] Dum levat hunc Peleus, celerem Tegeaea sagittam
imposuit nervo sinuatoque expulit arcu.
Fixa sub aure feri summum destrinxit harundo
corpus et exiguo rubefecit sanguine saetas.
Nec tamen illa sui successu laetior ictus,
[385] quam Meleagros erat. Primus vidisse putatur
et primus sociis visum ostendisse cruorem
et meritum dixisse feres virtutis honorem.
Erubuere viri seque exhortantur et addunt
cum clamore animos iaciuntque sine ordine tela:
[390] turba nocet iactis et, quos petit, impedit ictus.

Ecce furens contra sua fata bipennifer Arcas
discite, femineis quid tela virilia praestent,
o iuvenes, operique meo concedite! dixit.
Ipsa suis licet hunc Latonia protegat armis,
[395] invita tamen hunc perimet mea dextra Diana.
Talia magniloquo tumidus memoraverat ore
ancipitemque manu tollens utraque securim
institerat digitis, primos suspensus in artus.
Occupat audentem, quaque est via proxima leto,
[400] summa ferus geminos direxit ad inguina dentes.
Concidit Ancaeus glomerataque sanguine multo
viscera lapsa fluunt: madefacta est terra cruore.

Ibat in adversum proles Ixionis hostem
Pirithous valida quatiens venabula dextra.
[405] Cui procul Aegides o me mihi carior inquit
pars animae consiste meae! licet eminus esse
fortibus: Ancaeo nocuit temeraria virtus.
Dixit et aerata torsit grave cuspide cornum.
Quo bene librato votique potente futuro,
[410] obstitit abscisa frondosus ab arbore ramus.

Misit et Aesonides iaculum: quod casus ab illo
vertit in inmeriti fatum latrantis et inter
ilia coniectum tellure per ilia fixum est.

At manus Oenidae variat, missisque duabus
[415] hasta prior terra, medio stetit altera tergo.
Nec mora, dum saevit, dum corpora versat in orbem
stridentemque novo spumam cum sanguine fundit,
vulneris auctor adest hostemque inritat ad iram
splendidaque adversos venabula condit in armos.

[420] Gaudia testantur socii clamore secundo
victricemque petunt dextrae coniungere dextram
inmanemque ferum multa tellure iacentem
mirantes spectant, neque adhuc contingere tutum
esse putant; sed tela tamen sua quisque cruentat.
[425] Ipse pede imposito caput exitiabile pressit
atque ita sume mei spolium, Nonacria, iuris,
dixit et in partem veniat mea gloria tecum.
Protinus exuvias rigidis horrentia saetis
terga dat et magnis insignia dentibus ora.
[430] Illi laetitiae est cum munere muneris auctor:
invidere alii, totoque erat agmine murmur.
E quibus ingenti tendentes bracchia voce
pone age nec titulos intercipe, femina, nostros,
Thestiadae clamant nec te fiducia formae
[435] decipiat, ne sit longe tibi captus amore
auctor et huic adimunt munus, ius muneris illi.

Non tulit et tumida frendens Mavortius ira
discite, raptores alieni dixit honoris,
facta minis quantum distent, hausitque nefando
[440] pectora Plexippi nil tale timentia ferro.
Toxea, quid faciat, dubium pariterque volentem
ulcisci fratrem fraternaque fata timentem
haud patitur dubitare diu calidumque priori
caede recalfecit consorti sanguine telum.

ALTHAEA AND THE DEATH OF MELEAGER

[445] Dona deum templis nato victore ferebat,
cum videt exstinctos fratres Althaea referri.
Quae plangore dato maestis clamoribus urbem
implet et auratis mutavit vestibus atras.
At simul est auctor necis editus, excidit omnis
[450] luctus et a lacrimis in poenae versus amorem est.