Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris

Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris
By P. Ovidius Naso
Edited by: R. Ehwald

Leipzig B. G. Teubner 1907

Perseus Documents Collection Table of Contents

Liber primus
EPIGRAMMA IPSIUS

Epistulae (vel Heroides)

Phyllis Demophoonti

Briseis Achilli

Phaedra Hippolyto

Hypsipyle Iasoni

Hermione Orestae

Deianira Herculi

Laodamia Protesilao

Hypermestra Lynceo

Acontius Cydippae

Cydippe Acontio

Medicamina faciei femineae

Liber primus
EPIGRAMMA IPSIUS

Epistulae (vel Heroides)

Phyllis Demophoonti

Briseis Achilli

Phaedra Hippolyto

Hypsipyle Iasoni

Hermione Orestae

Deianira Herculi

Laodamia Protesilao

Hypermestra Lynceo

Acontius Cydippae

Cydippe Acontio

Medicamina faciei femineae

Funded by The Annenberg CPB/Project

Hermione Orestae

Rumpor, et ora mihi pariter cum mente tumescunt,
Pectoraque inclusis ignibus usta dolent.
Hermione coram quisquamne obiecit Orestae,
[60] Nec mihi sunt vires, nec ferus ensis adest?
Flere licet certe; flendo defundimus iram,
Perque sinum lacrimae fluminis instar eunt.
Has solas habeo semper semperque profundo;
Ument incultae fonte perenne genae.
[65] Num generis fato, quod nostros errat in annos,
Tantalides matres apta rapina sumus?
Non ego fluminei referam mendacia cygni
Nec querar in plumis delituisse Iovem.
Qua duo porrectus longe freta distinet Isthmos,
[70] Vecta peregrinis Hippodamia rotis;
Taenaris Idaeo trans aequor ab hospite rapta
Argolicas pro se vertit in arma manus.
[75] Vix equidem memini, memini tamen. omnia luctus,
Omnia solliciti plena timoris erant;
Flebat avus Phoebeque soror fratresque gemelli,
Orabat superos Leda suumque Iovem.
Ipsa ego, non longos etiamtunc scissa capillos,
[80] Clamabam: 'sine me, me sine, mater, abis?'
Nam coniunx aberat! ne non Pelopeia credar,
Ecce, Neoptolemo praeda parata fui!
Pelides utinam vitasset Apollinis arcus!
Damnaret nati facta proterva pater;
[85] Nec quondam placuit nec nunc placuisset Achilli
Abducta viduum coniuge flere virum.
Quae mea caelestis iniuria fecit iniquos,
Quod mihi vae miserae! sidus obesse querar?
Parva mea sine matre fui, pater arma ferebat,
[90] Et duo cum vivant, orba duobus eram.
Non tibi blanditias primis, mea mater, in annis
Incerto dictas ore puella tuli;
Non ego captavi brevibus tua colla lacertis
Nec gremio sedi sarcina grata tuo.
[95] Non cultus tibi cura mei, nec pacta marito
Intravi thalamos matre parante novos.
Obvia prodieram reduci tibi vera fatebor
Nec facies nobis nota parentis erat!
Te tamen esse Helenen, quod eras pulcherrima, sensi;
[100] Ipsa requirebas, quae tua nata foret!
Pars haec una mihi, coniunx bene cessit Orestes;
Is quoque, ni pro se pugnat, ademptus erit.
Pyrrhus habet captam reduce et victore parente
Hoc munus nobis diruta Troia dedit!
[105] Cum tamen altus equis Titan radiantibus instant,
Perfruor infelix liberiore malo;
Nox ubi me thalamis ululantem et acerba gementem
Condidit in maesto procubuique toro,
Pro somno lacrimis oculi funguntur obortis,
[110] Quaque licet, fugio sicut ab hoste virum.
Saepe malis stupeo rerumque oblita locique
Ignara tetigi Scyria membra manu,
Utque nefas sensi, male corpora tacta relinquo
Et mihi pollutas credor habere manus.
[115] Saepe Neoptolemi pro nomine nomen Orestae
Exit, et errorem vocis ut omen amo.
Per genus infelix iuro generisque parentem,
Qui freta, qui terras et sua regna quatit;
Per patris ossa tui, patrui mihi, quae tibi debent,
[120] Quod se sub tumulo fortiter ulta iacent
Aut ego praemoriar primoque exstinguar in aevo,
Aut ego Tantalidae Tantalis uxor ero!