Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris

Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris
By P. Ovidius Naso
Edited by: R. Ehwald

Leipzig B. G. Teubner 1907

Perseus Documents Collection Table of Contents

Liber primus
EPIGRAMMA IPSIUS

Epistulae (vel Heroides)

Phyllis Demophoonti

Briseis Achilli

Phaedra Hippolyto

Hypsipyle Iasoni

Hermione Orestae

Deianira Herculi

Laodamia Protesilao

Hypermestra Lynceo

Acontius Cydippae

Cydippe Acontio

Medicamina faciei femineae

Liber primus
EPIGRAMMA IPSIUS

Epistulae (vel Heroides)

Phyllis Demophoonti

Briseis Achilli

Phaedra Hippolyto

Hypsipyle Iasoni

Hermione Orestae

Deianira Herculi

Laodamia Protesilao

Hypermestra Lynceo

Acontius Cydippae

Cydippe Acontio

Medicamina faciei femineae

Funded by The Annenberg CPB/Project

Penelope Ulixi

Iam seges est, ubi Troia fuit, resecandaque falce
Luxuriat Phrygio sanguine pinguis humus;
[55] Semisepulta virum curvis feriuntur aratris
Ossa, ruinosas occulit herba domos.
Victor abes, nec scire mihi, quae causa morandi,
Aut in quo lateas ferreus orbe, licet!
Quisquis ad haec vertit peregrinam litora puppim,
[60] Ille mihi de te multa rogatus abit,
Quamque tibi reddat, si te modo viderit usquam,
Traditur huic digitis charta notata meis.
Nos Pylon, antiqui Neleia Nestoris arva,
Misimus; incerta est fama remissa Pylo.
[65] Misimus et Sparten; Sparte quoque nescia veri.
Quas habitas terras, aut ubi lentus abes?
Utilius starent etiamnunc moenia Phoebi
Irascor votis, heu, levis ipsa meis!
Scirem ubi pugnares, et tantum bella timerem,
[70] Et mea cum multis iuncta querela foret.
Quid timeam, ignoro timeo tamen omnia demens,
Et patet in curas area lata meas.
Quaecumque aequor habet, quaecumque pericula tellus,
Tam longae causas suspicor esse morae.
[75] Haec ego dum stulte metuo, quae vestra libido est,
Esse peregrino captus amore potes.
Forsitan et narres, quam sit tibi rustica coniunx,
Quae tantum lanas non sinat esse rudes.
Fallar, et hoc crimen tenues vanescat in auras,
[80] Neve, revertendi liber, abesse velis!
Me pater Icarius viduo discedere lecto
Cogit et immensas increpat usque moras.
Increpet usque licet tua sum, tua dicar oportet;
Penelope coniunx semper Ulixis ero.
[85] Ille tamen pietate mea precibusque pudicis
Frangitur et vires temperat ipse suas.
Dulichii Samiique et quos tulit alta Zacynthos,
Turba ruunt in me luxuriosa proci,
Inque tua regnant nullis prohibentibus aula;
[90] Viscera nostra, tuae dilacerantur opes.
Quid tibi Pisandrum Polybumque Medontaque dirum
Eurymachique avidas Antinoique manus
Atque alios referam, quos omnis turpiter absens
Ipse tuo partis sanguine rebus alis?
[95] Irus egens pecorisque Melanthius actor edendi
Ultimus accedunt in tua damna pudor.
Tres sumus inbelles numero, sine viribus uxor
Laertesque senex Telemachusque puer.
Ille per insidias paene est mihi nuper ademptus,
[100] Dum parat invitis omnibus ire Pylon.
Di, precor, hoc iubeant, ut euntibus ordine fatis
Ille meos oculos conprimat, ille tuos!
Hac faciunt custosque boum longaevaque nutrix,
Tertius inmundae cura fidelis harae;
[105] Sed neque Laertes, ut qui sit inutilis armis,
Hostibus in mediis regna tenere potest
Telemacho veniet, vivat modo, fortior aetas;
Nunc erat auxiliis illa tuenda patris
Nec mihi sunt vires inimicos pellere tectis.
[110] Tu citius venias, portus et ara tuis!
Est tibi sitque, precor, natus, qui mollibus annis
In patrias artes erudiendus erat.
Respice Laerten; ut tu sua lumina condas,
Extremum fati sustinet ille diem.
[115] Certe ego, quae fueram te discedente puella,
Protinus ut venias, facta videbor anus.