Satyrarum libri
By Quintus Horatius Flaccus
Edited by:
C. Smart
Philadelphia Joseph Whetham 1836
Perseus Documents Collection Table of Contents
Ad Maecenatem: Omnibus, maxime vero avaris, sortem suam gravem esse.
Improbus, dum vitia quaedam declinant, in contraria incidere.
In amicorum vitiis connivendum, neque peccata omnia in sclerum numero ponenda.
Satyricorum poetarum, ac suam praesertim, in scribendo licentiam excusat.
Iter quoddam suum Roma Brundusium usque singulari cum festivitate describit.
Ad Maecenatem: de vera nobilitate
Rupilii et Persii rixam facete describit.
Conqueritur Priapus Esquilinum montem veneficarum incantationibus infestari.
Quantas ab importuni hominis loquacitate habuerit molestias.
Suam de Lucilio iudicium tuetur, et egregia scribendarum satyrarum praecepta aspergit.
Fingit se cum Trebatio deliberare utrum a scribendis satyris abstineat.
De frugalitate
Collocutus cum Horatio Damasippus hoc Stoicae philosophiae paradoxum probat: omnes propemodum homines insanire.
Catii nesciocuius fatuitatem irridet, qui summam hominis felicitatem in arte culinaria poneret.
Hereditatum captatores quibus artibus uterentur faceto Ulyssem inter et Tiresiam dialogo exponit.
Rusticani otii commoda cum urbanae vitae molestiis contendit.
Horatii servus libertate usus Saturnalitia festive illum et acriter obiurgat.
Avarum inepte prodigum salse describit.
Funded by The Annenberg CPB/Project |
|
Poem 2
De frugalitate
Quae virtus et quanta, boni, sit vivere parvo
nec meus hic sermo est, sed quae praecepit Ofellus
rusticus, abnormis sapiens crassaque Minerva;
discite non inter lances mensasque nitentis,
[5] cum stupet insanis acies fulgoribus et cum
adclinis falsis animus meliora recusat,
verum hic inpransi mecum disquirite. cur hoc?
dicam, si potero. male verum examinat omnis
corruptus iudex. leporem sectatus equove
[10] lassus ab indomito vel, si Romana fatigat
militia adsuetum Graecari seu pila velox
molliter austerum studio fallente laborem,
seu te discus agit, pete cedentem aera disco:
cum labor extuderit fastidia, siccus, inanis
[15] sperne cibum vilem; nisi Hymettia mella Falerno
ne biberis diluta. foris est promus, et atrum
defendens piscis hiemat mare: cum sale panis
latrantem stomachum bene leniet. unde putas aut
qui partum? non in caro nidore voluptas
[20] summa, sed in te ipso est. tu pulmentaria quaere
sudando: pinguem vitiis albumque neque ostrea
nec scarus aut poterit peregrina iuvare lagois.
vix tamen eripiam, posito pavone velis quin
hoc potius quam gallina tergere palatum,
[25] corruptus vanis rerum, quia veneat auro
rara avis et picta pandat spectacula cauda:
tamquam ad rem attineat quidquam. num vesceris ista,
quam laudas, pluma? cocto num adest honor idem?
carne tamen quamvis distat nil, hac magis illam
[30] inparibus formis deceptum te petere esto:
unde datum sentis, lupus hic Tiberinus an alto
captus hiet? pontisne inter iactatus an amnis
Ostia sub Tusci? laudas, insane, trilibrem
mullum, in singula quem minuas pulmenta necesse est.
[35] ducit te species, video: quo pertinet ergo
proceros odisse lupos? quia scilicet illis
maiorem natura modum dedit, his breve pondus:
ieiunus raro stomachus volgaria temnit.
'porrectum magno magnum spectare catino
[40] vellem' ait Harpyiis gula digna rapacibus. at vos
praesentes, Austri, coquite horum obsonia. quamquam
putet aper rhombusque recens, mala copia quando
aegrum sollicitat stomachum, cum rapula plenus
atque acidas mavolt inulas. necdum omnis abacta
[45] pauperies epulis regum: nam vilibus ovis
nigrisque est oleis hodie locus. haud ita pridem
Galloni praeconis erat acipensere mensa
infamis. quid? tunc rhombos minus aequor alebat?
tutus erat rhombus tutoque ciconia nido,
[50] donec vos auctor docuit praetorius. ergo
siquis nunc mergos suavis edixerit assos,
parebit pravi docilis Romana iuventus.
|
|
