Satyrarum libri
By Quintus Horatius Flaccus
Edited by:
C. Smart
Philadelphia Joseph Whetham 1836
Perseus Documents Collection Table of Contents
Ad Maecenatem: Omnibus, maxime vero avaris, sortem suam gravem esse.
Improbus, dum vitia quaedam declinant, in contraria incidere.
In amicorum vitiis connivendum, neque peccata omnia in sclerum numero ponenda.
Satyricorum poetarum, ac suam praesertim, in scribendo licentiam excusat.
Iter quoddam suum Roma Brundusium usque singulari cum festivitate describit.
Ad Maecenatem: de vera nobilitate
Rupilii et Persii rixam facete describit.
Conqueritur Priapus Esquilinum montem veneficarum incantationibus infestari.
Quantas ab importuni hominis loquacitate habuerit molestias.
Suam de Lucilio iudicium tuetur, et egregia scribendarum satyrarum praecepta aspergit.
Fingit se cum Trebatio deliberare utrum a scribendis satyris abstineat.
De frugalitate
Collocutus cum Horatio Damasippus hoc Stoicae philosophiae paradoxum probat: omnes propemodum homines insanire.
Catii nesciocuius fatuitatem irridet, qui summam hominis felicitatem in arte culinaria poneret.
Hereditatum captatores quibus artibus uterentur faceto Ulyssem inter et Tiresiam dialogo exponit.
Rusticani otii commoda cum urbanae vitae molestiis contendit.
Horatii servus libertate usus Saturnalitia festive illum et acriter obiurgat.
Avarum inepte prodigum salse describit.
Funded by The Annenberg CPB/Project |
|
Poem 7
Proscripti Regis Rupili pus atque venenum
hybrida quo pacto sit Persius ultus, opinor
omnibus et lippis notum et tonsoribus esse.
Persius hic permagna negotia dives habebat
[5] Clazomenis et iam litis cum Rege molestas,
durus homo atque odio qui posset vincere Regem,
confidens, tumidus, adeo sermonis amari,
Sisennas, Barros ut equis praecurreret albis.
ad Regem redeo. postquam nihil inter utrumque
[10] convenit hoc etenim sunt omnes iure molesti,
quo fortes, quibus adversum bellum incidit: inter
Hectora Priamiden, animosum atque inter Achillem
ira fuit capitalis, ut ultima divideret mors,
non aliam ob causam, nisi quod virtus in utroque
[15] summa fuit: duo si discordia vexet inertis
aut si disparibus bellum incidat, ut Diomedi
cum Lycio Glauco, discedat pigrior, ultro
muneribus missis. Bruto praetore tenente
ditem Asiam, Rupili et Persi par pugnat, uti non
[20] conpositum melius cum Bitho Bacchius. in ius
acres procurrunt, magnum spectaculum uterque.
Persius exponit causam; ridetur ab omni
conventu; laudat Brutum laudatque cohortem,
solem Asiae Brutum appellat stellasque salubris
[25] appellat comites, excepto Rege; canem illum,
invisum agricolis sidus, venisse: ruebat
flumen ut hibernum, fertur quo rara securis.
tum Praenestinus salso multoque fluenti
expressa arbusto regerit convicia, durus
[30] vindemiator et invictus, cui saepe viator
cessisset magna conpellans voce cuculum.
at Graecus, postquam est Italo perfusus aceto,
Persius exclamat: 'per magnos, Brute, Deos te
oro, qui reges consueris tollere, cur non
[35] hunc Regem iugulas? operum hoc, mihi crede, tuorum est.'
|
|
