Satyrarum libri
By Quintus Horatius Flaccus
Edited by:
C. Smart
Philadelphia Joseph Whetham 1836
Perseus Documents Collection Table of Contents
Ad Maecenatem: Omnibus, maxime vero avaris, sortem suam gravem esse.
Improbus, dum vitia quaedam declinant, in contraria incidere.
In amicorum vitiis connivendum, neque peccata omnia in sclerum numero ponenda.
Satyricorum poetarum, ac suam praesertim, in scribendo licentiam excusat.
Iter quoddam suum Roma Brundusium usque singulari cum festivitate describit.
Ad Maecenatem: de vera nobilitate
Rupilii et Persii rixam facete describit.
Conqueritur Priapus Esquilinum montem veneficarum incantationibus infestari.
Quantas ab importuni hominis loquacitate habuerit molestias.
Suam de Lucilio iudicium tuetur, et egregia scribendarum satyrarum praecepta aspergit.
Fingit se cum Trebatio deliberare utrum a scribendis satyris abstineat.
De frugalitate
Collocutus cum Horatio Damasippus hoc Stoicae philosophiae paradoxum probat: omnes propemodum homines insanire.
Catii nesciocuius fatuitatem irridet, qui summam hominis felicitatem in arte culinaria poneret.
Hereditatum captatores quibus artibus uterentur faceto Ulyssem inter et Tiresiam dialogo exponit.
Rusticani otii commoda cum urbanae vitae molestiis contendit.
Horatii servus libertate usus Saturnalitia festive illum et acriter obiurgat.
Avarum inepte prodigum salse describit.
Funded by The Annenberg CPB/Project |
|
Book 1
Poem 1
Qui fit, Maecenas, ut nemo, quam sibi sortem
seu Ratio dederit seu Fors obiecerit, illa
contentus vivat, laudet diversa sequentis?
'o fortunati mercatores' gravis annis
[5] miles ait, multo iam fractus membra labore.
contra mercator navim iactantibus Austris,
'militia est potior. quid enim? concurritur: horae
momento cita mors venit aut victoria laeta.'
agricolam laudat iuris legumque peritus,
[10] sub galli cantum consultor ubi ostia pulsat;
ille, datis vadibus qui rure extractus in urbem est,
solos felicis viventis clamat in urbe.
cetera de genere hoc (adeo sunt multa) loquacem
delassare valent Fabium. ne te morer, audi,
[15] quo rem deducam. si quis Deus 'en ego' dicat
'iam faciam quod voltis: eris tu, qui modo miles,
mercator; tu, consultus modo, rusticus: hinc vos,
vos hinc mutatis discedite partibus. eia,
quid statis?' nolint. atqui licet esse beatis.
[20] quid causae est, merito quin illis Iuppiter ambas
iratus buccas inflet neque se fore posthac
tam facilem dicat, votis ut praebeat aurem?
praeterea, ne sic ut qui iocularia ridens
percurram quamquam ridentem dicere verum
[25] quid vetat? ut pueris olim dant crustula blandi
doctores, elementa velint ut discere prima
sed tamen amoto quaeramus seria ludo:
ille gravem duro terram qui vertit aratro,
perfidus hic caupo, miles nautaeque, per omne
[30] audaces mare qui currunt, hac mente laborem
sese ferre, senes ut in otia tuta recedant,
aiunt, cum sibi sint congesta cibaria: sicut
parvolanam exemplo estmagni formica laboris
ore trahit quodcumque potest atque addit acervo
[35] quem struit, haud ignara ac non incauta futuri.
quae, simul inversum contristat Aquarius annum,
non usquam prorepit et illis utitur ante
quaesitis sapiens, cum te neque fervidus aestus
demoveat lucro neque hiems, ignis mare ferrum,
[40] nil obstet tibi, dum ne sit te ditior alter.
quid iuvat inmensum te argenti pondus et auri
furtim defossa timidum deponere terra?
quod, si conminuas, vilem redigatur ad assem?
at ni id fit, quid habet pulcri constructus acervus?
[45] milia frumenti tua triverit area centum:
non tuus hoc capiet venter plus ac meus: ut, si
reticulum panis venalis inter onusto
forte vehas umero, nihilo plus accipias quam
qui nil portarit. vel dic quid referat intra
[50] naturae finis viventi, iugera centum an
mille aret? 'at suave est ex magno tollere acervo.'
dum ex parvo nobis tantundem haurire relinquas,
cur tua plus laudes cumeris granaria nostris?
ut tibi si sit opus liquidi non amplius urna
[55] vel cyatho ac dicas 'magno de flumine mallem
quam ex hoc fonticulo tantundem sumere.' eo fit,
plenior ut siquos delectet copia iusto,
cum ripa simul avolsos ferat Aufidus acer.
at qui tantuli eget quanto est opus, is neque limo
[60] turbatam haurit aquam neque vitam amittit in undis.
|
|
