Consolatio Philosophiae By Ancius Manlius Severinus Boethius
Edited by:
James J. O'Donnell
Perseus Documents Collection Table of Contents
Liber Primus
Liber Secundus
Liber Tertius
Liber Quartus
Liber Quintus
Funded by The Annenberg CPB/Project |
|
Liber Primus
[sect. P1]
[sentence 1] haec dum me cum tacitus ipse reputarem
querimoniamque lacrimabilem stili officio signarem astitisse mihi supra uerticem uisa est
mulier reuerendi admodum uultus, oculis ardentibus et ultra commumem hominum
ualentiam perspicacibus, colore uiuido atque inexhausti uigoris, quamuis ita aeui plena
foret ut nullo modo nostrae crederetur aetatis, statura discretionis ambiguae.
[sentence 2] nam nunc quidem ad communem sese hominum
mensuram cohibebat,nunc uero pulsare caelum summi uerticis cacumine uidebatur; quae
cum altius caput extulisset ipsum etiam caelum penetrabat respicientiumque hominum
frustrabatur intuitum.
[sentence 3] uestes erant tenuissimis filis subtili artificio
indissolubili materia perfectae, quas, uti post eadem prodente cognoui, suis manibus ipsa
texuerat; quarum speciem, ueluti fumosas imagines solet, caligo quaedam neglectae
uetustatis obduxerat.
[sentence 4] harum in extremo margine
Π graecum, in supremo uero
Θ legebatur intextum atque inter utrasque litteras in scalarum modum gradus
quidam insigniti uidebantur, quibus ab inferiore ad superius elementum esset ascensus.
[sentence 5] eandem tamen uestem uiolentorum quorundam sciderant
manus et particulas quas quisque potuit abstulerant. [sentence 6] et dextra quidem eius libellos,
sceptrum uero sinistra gestabat.
[sentence 7] quae ubi poeticas Musas uidit nostro assistentes toro fletibusque meis uerba
dictantes, commota paulisper ac toruis inflammata luminibus: [sentence 8]
quis, inquit, has scenicas meretriculas ad hunc
aegrum permisit accedere, quae dolores eius non modo nullis remediis fouerent, uerum
dulcibus insuper alerent uenenis?
[sentence 9]
hae sunt enim quae infructuosis affectuum spinis
uberem fructibus rationis segetem necant hominumque mentes assuefaciunt morbo, non
liberant.
[sentence 10]
at si quem profanum, uti uulgo solitum uobis,
blanditiae uestrae detraherent, minus moleste ferendum putarem -- nihil quippe in eo
nostrae operae laederentur -- hunc uero Eleaticis atque Academicis studiis innutritum?
[sentence 11]
sed abite potius, Sirenes usque in exitium dulces,
meisque eum Musis curandum sanandumque relinquite.
[sentence 12]
his ille chorus increpitus deiecit humi maestior
uultum confessusque rubore uerecundiam limen tristis excessit.
[sentence 13]
at ego, cuius acies lacrimis mersa caligaret nec
dinoscere possem quaenam haec esset mulier tam imperiosae auctoritatis, obstupui
uisuque in terram defixo quidnam deinceps esset actura exspectare tacitus coepi.
[sentence 14] tum illa propius accedens in extrema lectuli mei parte consedit meumque
intuens uultum luctu grauem atque in humum maerore deiectum his uersibus de nostrae
mentis perturbatione conquesta est:
|
|