Κακολογίας ΚΗ'

[σεξτ. 1] Ἔστι δὲ ἡ κακολογία ἀγωγὴ ψυχῆς εἰς τὸ χεῖρον ἐν [σεξτ. 2] λόγοις, ὁ δὲ κακολόγος τοιόσδε τις, οἷος ἐρωτηθείς: 'ὁ δεῖνα τίς ἐστιν;' ὀγκοῦσθαι καθάπερ οἱ γενεαλογοῦντες: 'πρῶτον ἀπὸ τοῦ γένους αὐτοῦ ἄρξομαι: τούτου ὁ μὲν πατὴρ ἐξ ἀρχῆς Σωσίας ἐκαλεῖτο, ἐγένετο δὲ ἐν τοῖς στρατιώταις Σωσίστρατος, ἐπειδὴ δὲ εἰς τοὺς δημότας ἐνεγράφη, Σωσίδημος. ἡ μέντοι μήτηρ εὐγενὴς Θρᾷττά ἐστι: καλεῖται γοῦν ἡ ψυχὴ Κρινοκοράκα: τὰς δὲ τοιαύτας φασὶν ἐν τῇ πατρίδι εὐγενεῖς εἶναι: αὐτὸς δὲ οὗτος ὡς ἐκ τοιούτων [σεξτ. 3] γεγονὼς κακὸς καὶ μαστιγίασ'. καὶ κακῶς δὲ πρός τινα εἰπεῖν: 'ἐγὼ δήπου τὰ τοιαῦτα οἶδα, ὑπὲρ ὧν σὺ πλανᾷ πρὸς ἐμέ,' κἀπὶ τούτοις διεξιών: 'αὗται αἱ γυναῖκες ἐκ τῆς ὁδοῦ τοὺς παριόντας συναρπάζουσι,' καὶ 'οἰκία τις αὕτη τὰ σκέλη ἠρκυῖα: οὐ γὰρ οἷον λῆρός ἐστι τὸ λεγόμενον, ἀλλ' ὥσπερ κύνες αἱ γυναῖκες ἐν ταῖς ὁδοῖς συνέχονται', καὶ 'τὸ ὅλον ἀνδρόλαλοί τινεσ', καὶ 'αὐταὶ παρὰ τὴν θύραν τὴν [σεξτ. 4] αὔλειον ὑπακούουσι'. ἀμέλει δὲ καὶ κακῶς λεγόντων ἑτέρων συνεπιλαμβάνεσθαι εἴπας: 'ἐγὼ δὲ τοῦτον τὸν ἄνθρωπον πλέον πάντων μεμίσηκα: καὶ γὰρ εἰδεχθής τις ἀπὸ τοῦ προσώπου ἐστίν: ἡ δὲ πονηρία οὐδὲν ὁμοία: σημεῖον δέ: τῇ γὰρ αὑτοῦ γυναικὶ τάλαντα εἰσενεγκαμένῃ προῖκα, ἐξ ἧς παιδίον αὐτῷ γεννᾷ, τρεῖς χαλκοῦς εἰς ὄψον δίδωσι καὶ τῷ [σεξτ. 5] ψυχρῷ λοῦσθαι ἀναγκάζει τῇ τοῦ Ποσειδῶνος ἡμέρᾳ'. καὶ συγκαθήμενος δεινὸς περὶ τοῦ ἀναστάντος εἰπεῖν καὶ ἀρχήν γε εἰληφὼς μὴ ἀποσχέσθαι μηδὲ τοὺς οἰκείους αὐτοῦ λοιδορῆσαι. [σεξτ. 6] καὶ πλεῖστα περὶ τῶν φίλων καὶ οἰκείων [κακὰ εἰπεῖν] καὶ περὶ τῶν τετελευτηκότων κακῶς λέγειν, ἀποκαλῶν παρρησίαν καὶ δημοκρατίαν καὶ ἐλευθερίαν καὶ τῶν ἐν τῷ βίῳ ἥδιστα τοῦτο ποιῶν.

[σεξτ. 7] Οὕτως ὁ τῆς ἰδίας κακίας ἐρεθισμὸς μανικοὺς καὶ ἐξεστηκότας ἀνθρώπους τοῖς ἤθεσι ποιεῖ.